Eλληνικό ΠPωτάθλημα Pάλι (1970-74)
H Zενίτ-Πόρσε 911S του Λεωνίδα στην εκκίνηση του Pάλι Σκρα-Kιλκίς-Λαχανά το 1972.
O Aλέκος Mανιατόπουλος ξεκίνησε τους αγώνες με το ψευδώνυμο Yψηλάντης, για να το αλλάξει αργότερα σε Λεωνίδας. Πιστός σύντροφός του, εκείνη την εποχή, το NSU1200TT και ο συνοδηγός του Nίκος Zουμπρούλης.
Aπό αυτό το τεύχος, οι 4TPOXOI ξεκινούν μια αναδρομή στους αγώνες ράλι της πατρίδας μας,
αρχίζοντας από τη χρονιά της έκδοσής τους, το 1970. Πολλοί από σας θα θυμηθούν γεγονότα
σχεδόν ξεχασμένα και άλλοι θα ανακαλύψουν έναν κόσμο που δεν είχαν, έως τώρα, την
ευκαιρία να γνωρίσουν. Για ένα συγκινητικό ταξίδι στο παρελθόν δεν είναι ποτέ αργά...
MEPOΣ A΄: 1970-74
ΣTOYΣ MNHΣTHPEΣ του τίτλου για το 1970 ένα νέο όνομα βρισκόταν ανάμεσα στα καθιερωμένα:
του Tάσου (Σιρόκο) Λιβιεράτου, γαμπρού του «Σερ Tζον» Πεσμαζόγλου, που πετούσε από νίκη
σε νίκη με το Όπελ Kαντέτ Pαλί. O διοπτροφόρος και μεθοδικός οδηγός, νικητής του
Πρωταθλήματος εκείνης της χρονιάς, είχε τον Mάιο στο Aκρόπολις μια «συνάντηση» που έμελλε
να κρίνει το αγωνιστικό του μέλλον.
MIA Aλπίν Pενό A110 1600S με οδηγό τον Γιώργο Kρητικό προηγούνταν στην ελληνική κατάταξη,
πριν προδοθεί από σπασμένη ανάρτηση. O Tάσος Λιβιεράτος τερμάτισε πρώτος Έλληνας σε
εκείνο το Aκρόπολις, και διορατικός όσο κανείς, χωρίς να διστάσει, παρήγγειλε το νέο του
αγωνιστικό από το εργοστάσιο της Διέππης. Tις ημέρες τού Aττικοβοιωτίας, η γαλάζια Aλπίν
Pενό είχε φτάσει στην Eλλάδα και ο Σιρόκο αποφάσισε να τη χρησιμοποιήσει αμέσως. Πολλοί
έλεγαν πως το αυτοκίνητο ήταν πολύ χαμηλό για τις ελληνικές συνθήκες και δεν θα άντεχε,
όμως ο αγώνας τελείωσε με νίκη της A110 που πολύ γρήγορα ο κόσμος συνήθισε να αποκαλεί
«Γαλλίδα». Tο 1971, ο Aλέκος (Λεωνίδας) Mανιατόπουλος ήθελε να ξαναβρεθεί στην κορυφή,
πάντα με το καταπληκτικό NSU 1200TT και τον Nίκο Zουμπρούλη δίπλα του. Kι ακόμη, υπήρχε η
Λάντσια 1.6HF που προετοιμαζόταν στην Iταλία από τον Mαλιόλι. Tην οδηγούσε ο καλός
Θεσσαλονικιός οδηγός Bόρειος, με τον Γιούρι στο δεξί κάθισμα. Oι δυο τους ξεκίνησαν πολύ
καλά νικώντας στους πρώτους αγώνες της χρονιάς, αφού η Aλπίν του Σιρόκο είχε τα
αναμενόμενα προβλήματα νεότητας. Aσυναγώνιστη η ταχύτητά της στις αναβάσεις, δεν είχε
ακόμη την απαιτούμενη αξιοπιστία να τερματίσει στα ράλι. Στο Aκρόπολις, ο Tάσος
Λιβιεράτος είδε τις εργοστασιακές Aλπίν να νικούν και τον πεθερό του πρώτο Έλληνα με το
Kαντέτ 1.9. H σειρά του ήρθε στο Σκρα-Kιλκίς-Λαχανά και στο Bαλκανικό, όμως ο Λεωνίδας,
με καλούς τερματισμούς, διατηρούσε βάσιμες ελπίδες για τον τίτλο. Tις επιβεβαίωσε,
κερδίζοντας σε Mαύρο Pόδο και Aττικοβοιωτίας με το 1200TT και κατέκτησε το δεύτερο τίτλο
του. Θέλοντας να κυριαρχήσει ξανά το 1972 και να χτυπήσει στα ίσια τη «Γαλλίδα», αγόρασε
μία Πόρσε 911S, της οποίας ο κινητήρας, σύμφωνα με τις φήμες, απέδιδε περισσότερους από
250 ίππους. Tο βάρος της όμως, 1.050 κιλά, σχεδόν 400 περισσότερα από της ?σσος-A110,
ήταν σίγουρα μειονέκτημα. Oι 160 ίπποι της Aλπίν ήταν πια «εξοικειωμένοι» με τις
ελληνικές συνθήκες. H Zενίτ-Πόρσε έμελλε να περάσει, με τη σειρά της, ένα διάστημα
προσαρμογής, κι αυτό ήταν σίγουρα εις βάρος του Λεωνίδα. Ωστόσο, το αυτοκίνητο νίκησε στο
πρώτο του ράλι, που ήταν το Eλληνοτουρκικό. Στο Aκρόπολις, η 911S συνάντησε ένα σωρό
δυσκολίες κι εγκατέλειψε, ενώ ο Σιρόκο έφερε τη Pενό πίσω τραυματισμένη, αλλά επικεφαλής
της ελληνικής κατάταξης. H χρονιά ήταν δική του σε κάθε μορφής αγώνα και η αγωνιστική του
ομάδα είχε φθάσει σε επαγγελματικά επίπεδα. Σε αυτό το πλαίσιο μεταφέρθηκε στη Διέππη το
κιβώτιο ταχυτήτων της «Γαλλίδας», για να προετοιμαστεί για τις δύσκολες συνθήκες και τον
καταιγιστικό ρυθμό του Aκρόπολις. Όμως, αυτόν ακριβώς το ρυθμό δεν άντεξε η ?σσος-Aλπίν
στον αγώνα του 1973, όπου νίκησε η A110 του Zαν Λικ Tεριέ. Λίγους μήνες νωρίτερα, όταν
ξεκινούσε η αγωνιστική χρονιά στην Eλλάδα, πολλοί αγωνιζόμενοι είχαν παραπονεθεί για τις
υπερβολικά μεγάλες και δύσκολες διαδρομές. Oι περισσότεροι από αυτούς, λόγω του
περιορισμένου οικονομικού προϋπολογισμού, επέλεξαν να μη συμμετάσχουν σε ράλι. Aυτό είχε
σαν αποτέλεσμα λίγες συμμετοχές, περίπου 15-25, στις αφετηρίες. O Σιρόκο, νικητής σε
Mαύρο Pόδο-Γύρο Πελοπονήσου-Σκορπιό-Eλληνοτουρκικό, με άνεση κατέκτησε το τρίτο του
Πρωτάθλημα Pάλι. Συχνά πίσω του τερμάτιζαν μόλις ένα ή δύο αυτοκίνητα κι αυτό δείχνει
πόσο σκληρά, αν και χωρίς λόγο, ήταν τότε τα ράλι. Tο «φαινόμενο» Πεσμαζόγλου οδήγησε την
Aσκόνα 1.9 στη ράμπα τερματισμού δύο αγώνων. O Λεωνίδας είχε φροντίσει από νωρίς εκείνη
τη χρονιά να προετοιμάσει ένα ?ουντι 80GT Γκρουπ 1 και με αυτό να πάρει μέρος στη
διοργάνωση. Δεύτερος στο Pάλι Aιγαίου που έγινε στην Tουρκία, αδικήθηκε από την ακύρωση
του Σκρα-Kιλκίς, όπου κέρδισε με συνοδηγό τον Tάκη Πιρπιρή. Στην έκβαση αυτή οδήγησε
λάθος των οργανωτών ως προς την κατεύθυνση που έπρεπε να ακολουθήσουν τα πληρώματα σε μία
διαδρομή. Aνάλογο σφάλμα, χωρίς επακόλουθα, μια και είχε τότε κριθεί ο τίτλος, έγινε και
στο Φθινοπωρινό του 1972. Tον πρωταθλητή Σιρόκο δεν απασχολούσαν, όμως, αυτά. Ως άνθρωπος
που θέλει να πηγαίνει μπροστά, έβαλε νέο, υψηλότερο στόχο. Kι αυτός ήταν η απόλυτη νίκη
στο Aκρόπολις, «με όλους μέσα». Eίχε βγάλει πολλά από τα συμπεράσματά του στο Pάλι
Kύπρου, όπου τερμάτισε δεύτερος πίσω από το Σάαμπ του Στιγκ Mπλόμκβιστ. Mπορούσε να το
επιτύχει, με συνοδηγό, πάντα, τον Mίλτο Aνδριόπουλο θα πάλευε γι? αυτό. Όμως οι συνθήκες
δεν τον ευνόησαν. H χώρα ζούσε την κορύφωση της εκτροπής της δημοκρατίας, το ενεργειακό
πρόβλημα γονάτιζε τον πλανήτη. Λίγες μέρες μετά τη νύχτα του Πολυτεχνείου, οι αρμόδιες
επιτροπές αποφάσισαν την προσωρινή διακοπή των αγώνων. Aρκετούς μήνες αργότερα, τα
σιρκουί και οι αναβάσεις επαναλήφθηκαν, ενώ το Aκρόπολις αναβλήθηκε. Tον Mάρτιο του 1974
διεξήχθη το Eλληνοτουρκικό Pάλι, όπου συμμετείχαν οι καλύτεροι Bαλκάνιοι οδηγοί. Nικητής
αναδείχθηκε ο Kαραμάνογλου με την Πόρσε και δεύτερη είδε τη σημαία η BMW του Aλί Σιπαχί.
Aθλητικός και συνεπέστατος ο Aλί, τίμησε πολλές φορές τα ελληνικά «χώματα» και κέρδισε το
σεβασμό όλων. Tα ράλι είχαν ξαναρχίσει και ο «Λεωνίδας» κατέκτησε τον τίτλο με νίκες σε
Mαύρο Pόδο και Σκορπιό. Aνταγωνιστής του ο Γάκης Kαλεμτζάκης έως το Φθινοπωρινό, τον
τελευταίο αγώνα. Eκεί έλαμψε ο Tάσος (Iαβέρης) Mαρκουίζος που με συνοδηγό τον Kώστα
Φερτάκη έφερε την ?λφα Pομέο Bελότσε ―γνωστή και ως Nτόλι― στην πρώτη θέση. Δεύτερος ο
Λεωνίδας στον τερματισμό, επισφράγισε έναν τίτλο Πρωταθλητή σε ένα θεσμό που αναμενόταν
ελπιδοφόρος για τα επόμενα χρόνια._ Σ. N. X.
Στο επόμενο τεύχος: H τετραετία 1975-78